PIĄTY
  RODZAJ
 NADWOZIA
 
 
 

W samochodach osobowych można wyróżnić obecnie cztery wyraźne rodzaje nadwozi: limuzyna, coupé, kombi i tzw. kombilimuzyna, której typowym i najstarszym przykładem jest samochód Renault 16. Od niedawna wszakże zaczynają się coraz częściej pojawiać wozy, które trudno byłoby zaliczyć do którejkolwiek z wymienionych grup. Są to samochody stanowiące coś pośredniego pomiędzy coupe a kombi-limuzyną. Ten pierwszy rodzaj nadwozia produkowany jest bowiem z reguły na skróconych, czasami nawet poważnie, podwoziach seryjnych limuzyn, gdy tymczasem nowe, omawiane tu rozwiązanie ma rozstaw osi nie ustępujący limuzynie wielkoseryjnej o której rozwiązania się opiera.
Wedlug słów twórców samochodu Lancia Beta HPE ma to być jeszcze jedna próba konstrukcyjna połączenia możliwie jak największej ilości zalet wszystkich rodzajów nadwozi, w szczególności zaś wykorzystanie do maksimum zdolności przewozu osób i bagażu w możliwie jak najbardziej zróżnicowanych układach. Trzeba przyznać, że rozwiązanie zastosowane przez Lancię jest istotnie bardzo pomysłowe, choć w zasadzie opiera się na rzeczach już znanych. Nadwozie samochodu HPE stworzono w ten sposób, że na płycie podłogowej limuzyny — a więc płycie o niezmniejszonym rozstawie osi — umocowano przednią część samochodu coupé i drzwi od tego modelu, za nimi zaś blachy, umieszczając z tyłu bardzo dużą klapę bagażową, obejmującą okno i sięgającą aż do samej podłogi czy zderzaka. Może w tym miejscu warto by przypomnieć, że omawiany wóz ma, podobnie jak limuzyna i coupé, przedni napęd, który zapewnia umieszczony poprzecznie silnik Fiata 132, w wersji 1600 lub 1750 cm³, Tak więc rozstaw osi, wynoszący 2,54 m, pazwala, dzięki poprzecznemu ustawieniu źródła napędu i związanych z tym zysków na przestrzeni pod maską, znacznie lepiej gospodarować i wykorzystywać miejsce w wozie. Powiedzmy, że w samochodzie o klasycznym układzie zespołów (silnik z przodu, napęd na oś tylną) dla uzyskania równie obszernego wnętrza trzeba by rozstaw osi przedłużyć o ok. 15 cm.
Drugim rozwiązaniem, które przyczyniło się do sukcesu tej konstrukcji jest użycie niezależnego zawieszenia kół tylnych już w modelu podstawowym, limuzynie czy też coupé. Oś sztywna, nawet nie napędzana, bylaby zapewne tańsza, ale uniemożliwiłaby tak niskie poprowadzenie podłogi.
Siedzenie tylne jest, tak jak to praktykuje od 1969 roku Skoda w swych modelach tylnoslinikowych, dzielone na dwie części. I oczywiście daje się zupełnie niezależnie rozkładać. Pozwala to na przewożenie trzech osób i dosyć długich przedmiotów, choć nie nart, na to miejsca raczej nie wystarczy. Pomyślano również o tym, aby siedzenie dało się rozkładać tak, żeby uzyskać twarde podłoże pod materac pneumatyczny i to z podniesionym zagłówkiem.
Oglądając z zewnątrz sylwetkę nowego typu samochodu można mieć zastrzeżenia co do jej linii, zwłaszcza w tylnej części nadwozia. Jedno wszakże jest pewne. Lancia Beta HPE stanowi rozwiązanie, które znajdzie na pewno wielu naśladowców zwłaszcza teraz, w dobie coraz bardziej rozpowszechniającego się napędu przedniego.
L. K.
Motor 37/1975