Classic Car Catalogue
Ferrari 1964
250 GTL - discontinued (1962-64 - 351 ex.)
330 America - discontinued (1963-64 - 50 ex.)
400 Superamerica S.II - discontinued (1962-64 - 22 ex.)
330 GT 2+2 - January, Brussels
500 Superfast - March, Geneva
275 GTS - Paris
275 GTB - Paris
Italy
The 330 GT 2+2 coupé was presented at the annual Ferrari pre-season competition press conference in January 1964, making its public appearance at the Brussels Salon later that month. It is the replacement for the 330 America: visually identical to the 250 GTE, but fitted with a 4-litre engine.
The new 275 GTB and GTS has rear mounted gearbox and independent rear suspension. The engine on the Berlinetta has dry oil sump and more power.
Today it would be fair to say that the vee-12 Ferrari 250 GT is the ultimate in sports car status symbolism. If ever the average man had £5,607 or so to spare to buy a Ferrari, he would probably plump for the 250 GT Pininfarina 2+2 240 b.h.p. coupé, which combines speed and comfort in a most elegant package. However, the real sports car of the range is the aluminium-bodied 2,953 c.c. Scaglietti 250 GTO with 246 b.h.p. engine, which by its many victories has proved conclusively its superiority in the G.T. category. Works cars are said to be capable of 170 m.p.h. when geared for a fast circuit. If we accept 160 m.p.h. to be the all-out speed of cars supplied to private owners, this is a very fast car indeed. Handling has been subtly developed to keep pace with increased engine output, without abandoning the classic arrangement of wishbone front suspension and live rear axle. Less well-known in Europe, but popular in the U.S.A., the 4-litre Superamerica model retains all of the main characteristics of the 250 GT but has enlarged engine capacity.
Autocar, 26 April 1963
A flurry of activity from Ferrari before the Paris Show saw the introduction of an all-independently-sprung road car, the 275 GT. This handsome new car with bodywork by Pininfarina is based on the normal GT models but the rear axle is displaced by a double wishbone i.r.s. layout. There are coupe and Spyder versions, both by Pininfarina, although the coupe is built by Scaglietti. The engine is a V12 with bore and stroke of 77 mm. X 58.8 mm. and a capacity of 3,285 c.c. On a 9.2-to-1 compression ratio the engine develops 280 b.h.p, at 7,500 r.p.m. A 5-speed gearbox is fitted and Dunlop disc brakes are fitted all round, with assistance from a Bonaldi servo. Pirelli tyres are standard equipment and are mounted on entirely new cast magnesium road wheels, although the normal Borrani wire wheels can still be obtained. The 275GT replaces the 250GT model and will cost a total of £5,699 4s. 4d. in coupe form; the price of the open car is not yet available.
Other models in the Ferrari range for 1965 are the 400-b.h.p. 5-litre 500 Superfast, costing £10,932 16s. 3d. and the 3oo-b.h.p. 4-litre 330GT 4-seater costing £6,2i7 16s. 2d.
250 GT Lusso
250 GTL (V12 cyl, 2953 cm³, 280 cv; wb: 2400 mm) - discontinued
Coupé Pininfarina
250 GTL #4459GT (#120 Taormina/Tacci) scored 13th at Targa Florio.
330 America
330 (V12 cyl, 3967 cm³, 300 cv; wb: 2650 mm) - discontinued
Coupé Pininfarina
400 Superamerica s.II
400 (V12 cyl, 3967cm³, 340 cv; wb: 2600 mm) - discontinued
Cabriolet Pininfarina covered headlights (#5093SA)
Coupé Aerodinamico Pininfarina covered headlights (#5131SA, 5139SA)
330 GT 2+2
330 GT (V12 cyl, 3967 cm³, 300 cv; wb: 2650 mm) - new model
Coupé Pininfarina (4 prototypes built in 1963)
Coupé Speciale Pininfarina (#6267GT)
Coupé Speciale Pininfarina (#6267GT) - 500 Superfast body style with 330 GT engine built for Prince Bernhard of Netherlands.
500 Superfast
500 (V12 cyl, 4963 cm³, 400 cv; 2650 mm) - new model
Coupé Pininfarina (#5951SF, 5977SF, 5979SF, 5981SF, 5983SF, 5985SF, 6345SF)
500 Superfast at Geneva Show.
275 GTS
275 GTS (V12 cyl, 3286 cm³, 260 cv; wb: 2400 mm) - new model
Spyder Pininfarina
275 GTB
275 GTB (V12 cyl, 3286 cm³, 280 cv; wb: 2400 mm) - new model
Coupé Pininfarina
250 GTO s.II - new model (1964-64 - 3 ex.)
275 Competizione Speciale - new model
250 LM
275 P - discontinued
330 P - discontinued
365 P - new model
Ulf Norinder with Troberg in the Ferrari GTO 250 (#3445GT) at Targa Florio. 2nd in 2501-3000 cc class.
250 GTO serie II
250 GTO (V12 cyl, 2953 cm³, 300 cv; wb: 2400 mm) - new model
Coupé Scaglietti (#5571GT, 5573GT, 5575GT)
250 GTO (#5571GT) at 12h Sebring.
250 GTO (#5573GT) at Nürburgring.
250 GTO (#5571GT) at Le Mans.
Nürburgring
275 Competizione
Speciale
275 (V12 cyl, 3286 cm³, 280 cv; wb: 2400 mm)
Coupé (#06021, 06701)
The chassis is a special round tube, lightweight unit, built specially for the LMS's. The bodywork on these cars is much more streamlined than the standard 275's, with larger and taller rear fenders which look like the 250 GTO's. They have a beautiful tailored nose with a lovely hood blister. No bumpers, although there are air induction holes on the front below the driving lights.
250 LM
250 LM (V12 cyl, 3286 cm³, 320 cv; wb: 2400 mm)
Coupé Pininfarina (#5841, 5843, 5845, 5891, 5893, 5895, 5897, 5899, 5901, 5903, 5905, 5907, 5909, 5975, 5995, 6023, 6045, 6047, 6051, 6053, 6105, 6107, 6119, 6167
Stradale Pininfarina (#6025)
2nd at RAC Tourist Trophy, Goodwood 250 LM #5897 (#4 David Piper)
The winner of Coppa Intereuropa at Monza, Nino Vacarella.
#6105 - Earls Court show car
Against all odds
Tavano and Grossman are coing to complete in gruelling 24h Le Mans.
16th at 24h Le Mans: 250 LM #5843 (Pierre Dumay / Gerhard Langlois van Ophen), Equipe Nationale Belge.
250 LM Speciale by Pinin Farina (#6025)
275 P
275 P (V12 cyl, 3285 cm³, 320 cv; wb: 2400 mm) - new model
Spyder Pininfarina (#0816, 0820, 0812)
24h Le Mans winner:
Ferrari 275 P #0816 (Jean Guichet / Nino Vaccarella
)
1st at Nürburgring: Ferrari
275 P #0820 (#144 Scarfiotti/ Vaccarella)
330 P
330 P (V12 cyl, 3967 cm³, 370 cv; wb: 2400 mm)
Spyder
2nd at 24h Le Mans: Ferrari 330 P #0818 (Jo Bonnier / Graham Hill), Maranello Concessionaires.
3rd at 24h Le Mans: Ferrari 330 P #0822 (John Surtees Lorenzo Bandini).
365 P
365 P (V12 cyl, 4390 cm³, 380 cv; wb: 2400 mm) - new model
Spyder (#0824)
156 F1-63 (V6 cyl cyl 120°, 1477 cm³, 205 cv)
158 F1(V8 cyl 90°, 1489 cm³, 210 cv) - new model
512 F1 (V12 cyl 180°, 1490 cm³, 220 cv) - USA GP (October)
158
John Surtees in USA GP (NART).
Monaco GP, Monte Carlo (Qualifying). Lorenzo Bandini, Ferrari 156, Scuderia Ferrari.
Ferrari 158. John Surtees with North American Racing Team finished 2nd in USA GP.
John Surtees
Ferrari 158.
SAMOCHODY Z MARANELLO NADAL NAJSZYBSZE
John Surtees. mimo pewnych trudności w trakcie trwania eliminacji, wywalczył w końcu tytuł samochodowego mistrza świata. Jeszcze raz udowodnił, że jest najlepszym kierowcą i że pojazd, na którym zdobył tytuł, jest w swej klasie bezkonkurencyjny. Wokół Ferrari Surtessa krąży wiele legend, podaje się niewiarygodne sumy jego wartości i panuje opinia, że sukcesy swe zawdzięcza on rewelacyjnym ponoć metodom badawawczym. Jak jest rzeczywiście?
Ferrari powstają w położonym u podnóża Apeninów małym miasteczku Maranello. Fabryka jest zaprzeczeniem pojęcia współczesnego zakładu produkującego samochody; pracuje tam tylko 480 osób, z czego w dziale samochodów wyścigowych tylko 95-osobowa grupa inżynierów i techników. Tajemnica osiągnięć Ferrari w tym roku - to silnik. Jego oststeczną wersję poprzedziły lata doświadczeń, w których wyprodukowano 140 konstrukcji. Każdy z tych silników, po dotarciu na hamowni, montowany był do nadwozia i próbowany na torze w Modenie. Po kilku godzinach pracy demontowano silnik i poddawano szczegółowym oględzinom i badaniom laboratoryjnym, lecz nie składano ich ponownie. Opierając się na wynikach badań konstruowano następną wersję silnika z uwzględnieniem poprawek.
Na badania te wydaje się w zakładach Ferrari pół miliarda lirów rocznie, a fabryka nie korzysta z opieki państwa, jak inne podobne wytwórnie. Pieniądze na badania i produkcję wozów wyścigowych płyną z kieszeni... bogatych snobów, dla których zakłady w Maranello produkują 600 sportowo-turystycznych wozów rocznie. Za przyjemność posiadania samochodu, wyprodukowanego przez tę fabrykę, w której powstają słynne wyścigowe Ferrari, płaci się okolo 5 tysięcy dolarów.
Samochód, na którym John Surtees zdobył w tym roku mistrzostwo świata, waży 468 kG; jego długość - 3,95 m, wysokość - 76 cm. Nadwozie skonstruowano z blachy aluminiowej. Jego debiut w kwietniu br. od razu zapowiadał sensację - na wyścigach o Wielką Nagrodę Syrakuz J. Surtees rozgromił wszystkich konkurentów. Jego Ferrari składa się z 10 tysięcy części produkowanych w różnych krajach: amortyzatory sprowadza się z Hodandii, opony (Dunlop), hamuice tarczowe i zawory z Anglii, a urządzenia wtryskowe i specjalne uszczelki pod głowice cylindrów z NRF.
Silnik w kształcie litery V posiada osiem cylindrów i pojemność 1489 cm³. Szybkość samochodu 270-280 km/godz.
Pierwszy wyścigowy wóz tej marki pojawił się na torach już w 1946 roku: był to Ferrari 1500 - z dwunastocylindrowym silnikiem. Od tej pory samochndy z Maranello odniosły ponad 3,5 tys. zwycięstw na torach całego świata.
Ostatnio właściciel fabryki - Enzo Ferrari - wystąpił z automobilklubu włoskiego na skutek nieporozumień z członkami zarządu. Na znak tego wystąpienia zmieniono fabryczne barwy Ferrari z jaskrawo czerwonych na biało-niebieski.
Powiadają, że w przyszłym roku Ferrari wystąpi z nowym wozem, którego szybkość sięgać będzie 300 km/godz. Na razie próby na torze w Modenie otaczane są tajemnicą. (bk)
Motor 1964
 (Tipo 538)-2.jpg)
 (Tipo 538)-3.jpg)
